Иң күңелле язгы бәйрәмнәренең берсе - һичшиксез, карга боткасы. Борын-борын заманда кешеләр нилектән яз булганын белмәгәннәр. Алар ямьле язны җылы яктан кара каргалар алып килә икән, дип уйлаганнар. Шуның өчен карлар эреп сулар ага башлагач, гөрләвекләргә таба, яңаруга-яшәрүгә йөз боргач, каргалар килү хөрмәтенә бәйрәм ясый торган булганнар. Аны “Карга боткасы” дип атаганнар. Бу көнне балалар матур итеп киенгәннәр, йомырка җыйганнар. Хуҗаларга рәхмәт әйтеп, изге теләкләр теләгәннәр. Халыкны бәйрәмгә чакырганнар. Шулай авылны урап үткәннән соң, ярма, май, сөт алып, табигатьнең иң күркәм җиренә-кардан ачыла башлаган су буйларына, ялан-кырларга яки тау битләренә җыелганнар. Учак тергезеп, казан асканнар, ботка пешергәннәр. Ботка пешкәнче, төрле уеннар уйнаганнар, җырлар җырлаганнар, такмаклар әйтешкәннәр. Аннан соң, бергәләп, ботка ашаганнар. Элекке йолалар буенча без дә  йомырка ,ярмалар җыюны оештырдык. 

Карга боткасы — большой деревенский праздник. Начинается он рано утром, когда деревенские мальчики начинают с закличками обходить дома и собирать ингредиенты для каши — крупы, сахар, соль, масло, яйца, молоко (а сейчас даже макаронные изделия). Все это складывается в единый мешок. Заклички имеют простую структуру: как правило, поющие просят хозяев дома поделиться чем-либо, иначе в их дом придет беда (перестанут нестись куры, заболеет скот, не уродится урожай). Тех, кто поделился, задабривают комплиментами и приятными словами.