Корабыбыз бер утрауга килеп туктады. Искитмәле матур җир иде бу! Дулкынлануыбызны яшерә алмыйча, ашыга - кабалана эчкә уздык. “Балыкчылар авылы “  икән бит бу. Без Арча җиренә аяк басканбыз. Киң булып җәйрәп яткан күл, чиста саф һава, тезелеп киткән матур йортлар, су өстендә очкан акчарлаклар, кечкенә бибиләрен иярткән кыр үрдәге, су өстендә сикереп уйнаган балыклар...  Болар безне таң калдырды!

   Бик озак ял иттек без монда. Балалар мәйданчыгында рәхәтләнеп уйнадык, кит – кар машинасында җилдердек. Ә менә пониларны күрә алмадык, алар көтүлеккә чыгып киткәннәр иде.  Вакыт тиз уза шул, кайтыр минутлар да җитте. Иң истә кала торган бик бай сәяхәт булды бу безнең өчен.