“Минлекамал” спектакле, кешенең ныклыгы, тормышның бик авыр, хәтта экстремаль вакытларында да түзем, кыю булып кала белүен чагылдыра. Автор, сугыш чоры шартлары тылда хезмәт куйган хатын-кызны беренче планга куя. Миңлекамал үзен «Яшел алан» колхозының рәисе итүләрен сорый. Үз хәлен кайгыртып яки дәрәҗәсен арттырыр өчен түгел, башкалар файдасы өчен. Героинясының кырыс холкын, бар көчен учка җыеп, авырлыкларга каршы чыкканын, үзенә төшенкелеккә бирелергә рөхсәт итми. Ә төшенкелеккә бирелү бик җиңел, югыйсә – эшче куллар җитми, техника юк, маллар ачтан үлә тора, соңгы атларны да фронт өчен дип алып китәләр. Әмма бу хатынның ихтыяр көче шулкадәр зур, хатын-кызлар, картлар, яшүсмерләргә дә армый-талмый эшләргә кирәк булуына ул шундый ышана – үзе дә башкалар өчен гаҗәеп бер үрнәккә әверелә. Үзенең хатын-кыз булуын беразга онытып торырга, нәзәкатьлеген, йомшаклыгын күрсәтмәскә мәҗбүр ул.