Медальләрне тапшыру мизгелләре дә җылы аралашу, һәр ветеранның хәл-әхвәлен сорашу рәвешендә, күңелле җырлар, мәктәп балаларының матур чыгышлары белән уралып барды.

        Хөрмәтле ветераннар! Сезнең баштан узганнарны без китаплардан укып, киноларда карап кына беләбез. Ә сез кеше ышанмаслык ул кыенлыкларны үз җилкәләрегездә күтәргәнсез. Кырларда көне-төне эшләп, йорт-җир, ихатаны карарга, балалар, еш кына күңелләре китек сугыш ятимнәрен чын кешеләр итеп үстерергә дә көч тапкансыз. Кайдан килгән ул чыдамлык, холык үҗәтлеге?! Без сезнең арада уралып үстек, тегеләй бул, балам, болай бул дип утырырга вакытыгыз булмады, әнә шул чыдамлылыгыз, эштә, тормыштагы чорыслыгыгыз, күңелегез сафлыгы безнең буын өчен матур өлге булды. Сезнең аркада бүген рәхәт яшибез. Мең рәхмәт сезгә, хөрмәтле ветераннар!