Кыш көне кошларга ашарга бирү- безнең балалар бакчасында иске традиция дияргә була. Бу традицияне башлап җибәрүгә башлалыча кошлар үзләре этәрде. Алар балалар бакчасында азык-төлек табарга мөмкин булганлыгына тиз төшенделәр. Кышын безгә хәтта урман кошлары: песнәкләр, карабүрекләр, кызылтүшләр дә тартыналар. Моны сизеп балалар кошларны бик яраттылар. Кошларга ризык бирү канатлы дусларыбызга гына түгел, ә балаларга тәрбия бирүдә дә файда күрсәтә. Аралашу, белем бирү дәресләре, күзәтүләр аша балалар үзләре яшәгән төбәкктә таралган кошлар, аларның тышкы кыяфәтләренең үзенчәлекләре, үз үзен тотышлары турында күп мәгълүмат алалар, кошларга ярдәм итәргә өйрәнәләр, валчыклар белән дә кошларны ашатсаң, аларны ач үлемнән коткарырга мөмкинлегеннән шатлык хисе тоялар. “Кыш көне кошларны ашатыгыз!” һәм “Һәрберсеннән бер бөртек” чараларын уздыру инде традициягә кереп китте. Бу балаларда тере табигатькә мәхәббәт хисен уята.