Донор булу – горурлык.

Бүген 7-8 нче сыйныфларда “Донор булу – горурлык” темасына сочинение язу үткәрелде. Шундый үрнәк сочинениеләрнең берсе- 8 нче сыйныф укучысы Сабирова Зиләнең эше һәм аны сезгә укырга тәкъдим итәм:

Аның дусларын кочакка алам

Пеликан кебек тормышымны корбан итеп,

Үземнең канымны бирәм.

У.Шекспир.

Донор булуның символы – пеликан кошы. Борынгы риваять буенча, пеликан үз балалрын туендырыр өчен ашау тапмагач, томшыгы белән үз күкрәген ертып, аларга үзенең җылы канын эчерткән. Ә икенче риваять буенча, пеликан кошының балаларын елан чаккан була. Ул балаларына күкрәген чукып ертып, йөрәк каны белән аларны терелткәнче коендыра. Менә шул вакыйгалардан соң, пеликан кошын донорлык символы дип атыйлар.

1832 нче елда акушер Г.Волф беренче булып кешедән кешегә кан күчерә. Ул эш уңышлы үтә. Шуннан соң донор булучылар саны арта.

Донор булу – һөнәр түгел, моны барлык кешеләр дә эшли ала. Әмма бүгенге көндә донор булу өчен 18 яшькә җиткән , барлык медицина тикшерүен үткән һәм чирләре булмаучылар зарур.

Донорчылык – кешегә яхшылык эшләү дигән сүз. Барлык кешеләр дә донор була алмый, ә сәламәт кешеләр үз каннары белән кеше гомерен саклап кала алалар. Шуның өчен, сәламәт булу һәм начар гадәтләрдән баш тартырга кирәк.

Киләчәктә минем дә донор буласым килә. КЕше гомерен саклап калу – үзе бер лоы ярдәм. Мин донорлар белән бик горурланам.

Донор безгә гомер бүләк итә,

Ул канын мохтаҗларга корбан итә.

Бик зур рәхмәт донорларга Җирнең

Гомер һәм сәламәтлек кайтарган өчен.

Сайтка материалны татар теле һәм әдәбияты укытучысы Галеева Л.Х. язды.