Эльвина кечкенәдән үк җырга-моңга гашыйк булып үсә. Беренче шигырьләрен алтынчы сыйныфта укыганда яза башлый. Яшь булуына карамастан, көндәлек вак-тияк күренешләр турында гына түгел, хәтта өлкән яшьтәгеләр өчен дә катлаулы проблемалар турында да шигъри сөйләшү алып бара. Эльвинаның туган җирне, туганнар, кешеләр арасындагы мөнәсәбәтләр, хис-кичерешләрен тасвирлаган шигырьләре гади, ләкин шул ук вакытта матур, гыйбрәтле телдә язылганнар. Без барыбыз да арабызда яшь каләм иясе булуы белән горурланабыз, аңа иҗади уңышлар, җиңүләр теләп калабыз!

                 Кыш чәчәге

Кыш чәчәге, кыш бүләге бит син,

Салкын кышның җылы бер нуры.

Затың да бит шушы чәчкә төсле,

Лилия, дип, сиңа кушылды.

Буран белән килгәнсең бит син,

Кыш җилләре белән тугансың.

Шушындый киң, ихлас хисле булып,

Дөньялыкка яратылгансың.

Барыбызга кыйммәт бүләк итеп,

Биргән сине безгә Раббыбыз.

Мең рәхмәтле аңа шуның өчен,

Барыбыз сине яратабыз.