Мәктәп юлы- хөрмәт юлы
Киләчәккә илтә.
Котлы булсын уку елы
Башлаган шушы иртә!

Бу дөньяда без барыбыз да мәктәп бусагасыннан үткән кешеләр. Авыл мәктәбеме, шәһәр мәктәбеме, укытучы өе бусагасымы - мөһим түгел. Иң мөһиме - без барыбыз да тумыштан белемгә омтылабыз. Күзләрне ачып беренчесен дөнья белән таныша башлыйбыз, куллар белән тотып, авызга кабып карыйбыз.
Кеше белемсез яши алмый. Бу - табигый күренеш. Һәр алган белем, һәр яңалык бездә иксез-чиксез шатлык уята. Кайда гына яшәсәк тә, кем генә булсак та - без көннән-көн күбрәк белем туплый барабыз.
Әмма белемне туплау, акыл иясе булу өчен көннәр генә җитми. Алынган белемнәрне тәртипләп җыеп туплап бара белү - үзе бер осталык. Шуңа күрә инде ерак гасырларда ук иң мөхтәрәм, иң акыллы кешеләр укытучылар булып киткәннәр. Мәктәпләр барлыкка килгән. Гасырлар уза барган саен мәктәптә бирелә торган белемнәрнең дәрәҗәсе арта барган.
Бүгенге заман мәктәбе заманча технологияләр белән җиһазландырылган, анда югары белемле мөгаллимнәр эшли, укытуның үз методикалары һәм системалары бар. Бүгенге мәктәпне тәмамлаган укучылар корыч атларны җигә, интеллектуаль машиналар белән идарә итә, катлаулы мәсьәләләрне чишә ала. Беренче сыйныфка укырга килгән балаларның барысы да диярлек әлифбаны белеп, укырга һәм язарга өйрәнеп килә.